ile iq ma pies

The way the MileIQ app works is by running in the background as you drive to different destinations throughout the course of your everyday life. The app tracks each trip you make in a vehicle, logs it, and learns how to categorize it. The app knows when you start and stop a trip, and all you have to do is review your trips at the end of the day Discover the smarter way to track your miles with TripLog, the #1 mileage tracker app! Designed for gig workers, freelancers, and businesses of all sizes, TripLog saves you time, maximizes your tax deductions, and streamlines employee reimbursements through the power of automatic mileage tracking. Key Features for Gig Workers & Freelancers. Account & Settings. Wondering how to upgrade to premium, manage your current subscription or change your billing information? Want to get paid for referrals or use a promo code? Get all the information you need to manage your account. Unlimited: Get automatic mileage logging and IRS reporting for $5.99 per month or $59.99 per year. Compatible with: iPhone and Android devices. Best for: MileIQ is best for drivers who want to “set it and forget it.”. Simply turn the app on it and it will start tracking your miles. First, you can become the publisher. You can promote products through your blog and social media to your customers and earn money on commissions. Amazon has one of the world's largest affiliate programs, but the commission you make can be quite low. For most products, you earn about four percent. Site De Rencontre Mixte Noir Et Blanc. Ten, kto pamięta serial animowany „Chojrak tchórzliwy pies” z pewnością pamięta także Eustachego Motykę i jego pomnikową kwestię: „głupi pies!” Wygląda na to, że ten niesympatyczny starzec miał więcej racji niż można by się spodziewać. Najnowsze badania przynoszą wynik: psia inteligencja nie jest wyjątkowa w żaden sposób. Jeśli weźmiemy pod uwagę gęstość neuronów, to psy owszem pokonują koty w przedbiegach, jednak to wcale nie przekłada się na inteligencję – donoszą psychologowie z Uniwersytetu Exeter oraz Canterbury. Przeprowadzili oni analizę około 300 badań nad zwierzęcą inteligencją. Co znaleźli? Zjawisko, które określili mianem „nadinterpretacja” na korzyść psów w stosunku do innych zwierząt takich jak: wilki, koty, szympansy, gołębie, hieny, konie i delfiny. – Podczas naszej pracy wydawało się, że wiele badań miało cel „udowodnić” jak bardzo mądre są psy – mówi Stephen Lea z Uniwersytetu Exeter – Często są porównywane do szympansów i za każdym razem gdy psy „wygrają” jest to dorzucane do ich reputacji jako niezwykły przypadek. Jednak w każdym przypadku znaleźliśmy porównywalny wynik u innego gatunku, który poradził sobie równie dobrze, co psy w danych zadaniach. Zespół badaczy skupił się na pięciu obszarach: sensorycznym poznaniu, kondycji fizycznej, rozpoznaniu przestrzennym, zdolnościach społecznych oraz samoświadomości. Porównano psy do trzech innych grup zwierząt, których są one także częścią: mięsożerne, udomowione oraz polujące stadnie. Analiza meta czyli badanie innych badań ma swoje blaski i cienie. Jednym z tych ostatnich jest to, że często brakuje odpowiednio przystającego materiału porównawczego między różnymi pracami. Udało się jednak odnaleźć szereg testów, w których zestawianie wyników ma sens. „Psie zdolności poznawcze nie wyglądają wyjątkowo” – napisali naukowcy w podsumowaniu wyników. Potwierdza to Britta Osthaus z Canterbury Christ Church University. – Nie robimy psom żadnej przysługi oczekując od nich zbyt wiele. Psy to psy i powinniśmy brać pod uwagę ich prawdziwe umiejętności i potrzeby – tłumaczy. To oczywiście nie znaczy, że gatunek jest głupi, nie uogólniajmy krzywdząco. Szympansy i delfiny słyną jako jedne z najinteligentniejszych zwierząt na Ziemi. Porównanie z nimi zatem nie jest do końca sprawiedliwe. Wiele innych zwierząt okazuje się znacznie mniej inteligentnych niż wskazują na to ludzkie przyzwyczajenia, szczególnie w porównaniu do psów. Na przykład koty. W 2013 roku opublikowano badanie, które pokazuje, że gdy go wzywasz kot może cię zwyczajnie zignorować, jeśli jest mu lepiej w danej sytuacji i twoja oferta go nie przekonuje. Z drugiej strony czy miarą inteligencji jest posłuszeństwo? Bo jeśli kot potrafiłby rozpoznać sytuację, zanalizować rachunek korzyści oraz strat i wreszcie świadomie nas zignorować, byłby naprawdę sprytną bestią. Póki co nie mamy na to naukowej odpowiedzi. Najprawdopodobniej wilki są mądrzejsze od psów, zresztą inteligencja tych ostatnich potrafi różnicować się nawet w obrębie jednej rasy. Możemy dyskutować odnośnie posłuszeństwa czy inteligencji psów, ale odnośnie ich zdolności do kochania nas nie ma dyskusji i tu przebijają nie tylko wiele innych gatunków zwierząt – mogłyby uczyć miłości nas samych. Źródło: Science Alert Szczur: gryzoń, który znany jest ze swojego niezbyt pozytywnego PR-u, coraz częściej wymieniany jest jako jedno z najinteligentniejszych zwierząt. Czy wszystkie opowieści o szczurach mają podłoże w faktycznym stanie rzeczy, czy może inteligencja szczura to tylko mit stworzony przez miłośników tych popularnych zwierząt? Z pozoru słowa szczur, inteligencja i zwierzęcy spryt wymieniane jednym tchem, mogą wydawać się nieco absurdalne. Połączenie szczura z wysokim ilorazem inteligencji zaprzecza temu, do czego przyzwyczaiły nas opowieści, bajki i niemiłe doświadczenia z tymi gryzoniami. Szczur, który w naturalnym środowisku żyje w rurach, kanalizacji oraz w ciemnych zakątkach piwnicy często kojarzony jest z prymitywnym gatunkiem, któremu bardzo daleko do bystrości popularnych zwierząt domowych. Czy jednak mózg szczura funkcjonuje znacznie gorzej niż mózg psa? Czy gryzonie, które potrafią wzbudzić wstręt i strach mogą okazać się jednymi z najinteligentniejszych zwierząt? Co na ten temat mówią badania i eksperci z dziedziny zwierzęcej inteligencji? 1. Mózg szczura a mózg człowieka 2. Szczur – inteligencja, która zdumiewa 3. Inteligencja szczura a wola przetrwania 4. Inteligentny szczur domowy Mózg szczura a mózg człowieka Aby przekonać się, jak funkcjonuje szczur, należy zacząć od zbadania jego mózgu. To mózg, niezależnie od gatunku i jego przedstawicieli decyduje o tym, czy dany osobnik cechuje się inteligencją i sprytem. Mózg i jego budowa decydują o tym, czy zwierzę reaguje na sporą ilość bodźców, czy potrafi rozpoznawać teren, komunikować się z innymi zwierzętami oraz czy potrafi zadbać o własne bezpieczeństwo i przetrwanie. Badania na temat szczurzego mózgu mogą więc wprawić w niemałe zdumienie. Otóż okazuje się, że mózg szczura budową bardzo przypomina mózg człowieka. W czym dokładnie przejawia się to podobieństwo? Wpływ na funkcjonowanie mózgu mają przede wszystkim komórki nerwowe. Im większa ich ilość, tym mózg wykazuje szersze pole działania. Komórki nerwowe u szczurów, podobnie jak u człowieka, otoczone są specjalną substancją, która umożliwia szybkie przesyłanie sygnału pomiędzy neuronami. Zarówno ilość komórek nerwowych, jak i tak zwanej substancji glejowej jest u szczurów podobna do tej, która występuje w mózgu człowieka. Umożliwia to szybką reakcję, przesyłanie i odczytywanie bodźców oraz zaawansowany rozwój komórek. Szczur – inteligencja, która zdumiewa Sprawnie działające komórki nerwowe umożliwiają szczurom poznawanie, uczenie się i zapamiętywanie niektórych, bardzo przydatnych informacji. Dzięki temu potrafią przetrwać niemal w każdym środowisku. Nie bez przyczyny mówi się więc o tym, że szczury (i karaluchy) przetrwają każdy kataklizm. Jest w tym sporo prawdy, a opiera się ona na doskonałym systemie poznawczym tych gryzoni. Co więcej, szczury posiadają zdolność uczenia się, w tym przede wszystkim na własnych błędach. To rzadkość w porównaniu do innych zwierząt, którym nauka idzie znacznie wolniej i błędy muszą zazwyczaj zostać kilkukrotnie powtórzone, zanim w mózgu zakoduje się informacja ostrzegawcza. Jeśli więc kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego tak trudno złapać szczura w pułapkę, być może miał on już z nią kiedyś do czynienia i nauczony własnym błędem, drugi raz się do niej nie zbliży. Inteligencja szczura a wola przetrwania Szczury cechują się także doskonałą umiejętnością rozpoznania terenu. Kiedy wchodzą na nowy obszar, poświęcają kilka dni na to, aby dokładnie zbadać warunki, w jakich się znajdują. Dzięki temu „rysują” w głowie mapę niebezpiecznych zakamarków, podejrzanych elementów oraz podejmują, jak się wydaje, bardzo racjonalną decyzję o tym, czy warto zostać w danym miejscu na dłużej. Ta ostrożność i niechęć do ryzykowania powoduje, że szczury są w stanie zamieszkać niemal w każdym środowisku, o ile sprzyja ono ich bezpieczeństwu i możliwości przetrwania. Decyzję o pozostaniu w danym miejscu, szczury podejmują grupowo. To kolejna cecha, która wyróżnia te zwierzęta, i która świadczy o ich rozwiniętej inteligencji. Podobnie, jak przedstawiciele innych gatunków, szczury mają świadomość, że w stadzie tkwi siła, dlatego starają się trzymać razem. Co ciekawe, gromada szczurów ma stricte wyznaczone osobniki, które odpowiedzialne są za konkretne zadania. Porządek i hierarchiczny układ sprzyja przetrwaniu, a ryzykowanie życiem dla potrzeb większej grupy jest wliczone w rozrachunek zysków i strat. Wbrew temu, co stereotypy mówią o tych zwierzętach, szczury cechują się także dużym poczuciem odpowiedzialności za swojego kompana. Są w stanie poświęcić własne poczucie bezpieczeństwa tylko po to, aby ratować kolegę, który znajduje się w tarapatach. Świadomość wartości towarzysza to rzadkość wśród różnych gatunków zwierząt, a empatyczne działanie oparte również o szybkie rozeznanie tego, co można stracić, świadczy o wysokim ilorazie inteligencji. Badania wykazują także, że wszelkie próby rozproszenia szczura za pomocą smakołyków, czy innych pokus, po prostu nie działają skutecznie. Szczur nie traci zmysłu orientacji oraz umiejętności podejmowania racjonalnych decyzji. Dba o bezpieczeństwo swoje i swoich towarzyszy, pozostawiając smakołyki dla innych gatunków, dających nabrać się na ludzkie sztuczki. Inteligentny szczur domowy Co do sztuczek, warto również wspomnieć o zamiłowaniu szczurów do uczenia się nowych trików. Tę umiejętność warto wypróbować ze szczurem domowym, który z pewnością uraduje się z możliwości pogimnastykowania swoich szarych komórek oraz spędzenia czasu w towarzystwie człowieka. Po raz kolejny należy tu obalić nieprzyjemne dla szczurów stereotypy — wbrew temu, co się o nich mówi, to bardzo towarzyskie zwierzęta, które przepadają za wspólną zabawą i uczeniem się nowych komend i sztuczek. Czego może nauczyć się domowy szczur? Reagowania na imię, wchodzenia na dłoń, stawania na dwóch łapkach na zawołanie. To tylko niektóre sztuczki, które przyniosą wiele radości Tobie i Twojemu pupilowi. Szczególnie inteligentny szczur potrafi nawet nauczyć się aportować przedmioty, przynosić jedzenie, oraz wykonywać wiele innych sztuczek, które potrafią zaimponować człowiekowi. Jak to więc jest, czy szczury są mądre, czy może warto nadal zamykać je w stereotypach? Zdecydowanie nie warto. Szczury to jedne z najinteligentniejszych zwierząt i najwyższy czas, aby docenić ich spryt, wolę przetrwania i umiejętność odnalezienia się w każdym terenie. Warto pamiętać także, że szczury przejawiają sporo towarzyskiego zachowania względem ludzi, dlatego następnym razem, kiedy spotkasz w piwnicy szczura, spróbuj podejść do niego z sympatią i podziwem dla jego intelektu. Inteligentny i wymagający Border Collie z półdługą, nastroszoną sierścią wciąż spełnia głównie zadanie psa pasterskiego, wobec czego na psa rodzinnego nadaje się wyłącznie pod określonymi warunkami. Spis treści CharakterNie dla początkującychWyglądHistoriaHodowlaDla kogo nadaje się Border Collie?ZdrowiePielęgnacjaPożywienie dla Border CollieUtrzymanie: Czego potrzebuje Border Collie? Charakter Border Collie pasterstwo ma we krwi. Za sprawą niewiarygodnego wręcz zamiłowania do pracy oraz z całą pewnością wartej wspomnienia w tym miejscy wysokiej inteligencji pies tej rasy potrafi bez wysiłku utrzymać w ryzach niejedno stado zwierząt. Wybitnym fachowcem jest zwłaszcza w zakresie wypasania owiec. Bez problemu zagania je w dowolnym kierunku, przeprowadza przez bramki do zagrody lub oddziela pojedyncze zwierzęta od pozostałych. Jest zupełnie samodzielny, jednak zawsze ściśle współpracuje z pasterzem, od którego chętnie przyjmuje nowe zadania. Z kompetentnym właścicielem, który zna i docenia umiejętności Border Collies, psy te okazują się być łatwe do ułożenia i posłuszne. Border Collies są poza tym bardzo wrażliwe i odczuwają silną potrzebę przypodobania się człowiekowi za wszelką cenę. Połączenie ogromnej chęci do pracy z ową potrzebą przypodobania się prowadzi do tego, że Border Collie pracowałby do upadku, gdyby jego Pan nie zarządziłby przerwy na odpoczynek. Poza fizycznym i (jeszcze istotniejszym) umysłowym zaangażowaniem, których ten temperamentny i wytrzymały pies potrzebuje w dużych ilościach, kompetentny i doświadczony właściciel powinien nauczyć go również, kiedy może odpoczywać oraz w jakich sytuacjach stado nie wymaga jego stałego nadzoru. Nie dla początkujących Wczesna socjalizacja i konsekwentne wychowanie są dla tego pasjonującego psa pasterskiego tak samo ważne, jak wyważone utrzymanie z odpowiednią ilością fizycznej i mentalnej aktywności. Za sprawą pojętności, chęci do nauki i podejmowania wyzwań oraz wierności wobec swojego człowieka Border Collie jest z jednej strony łatwy do wychowania, z drugiej jednak równie szybko może nauczyć się on złych nawyków. Błędy i słabe punkty w wychowaniu Border Collie wyczuje bezbłędnie i będzie doskonale wiedział, jak je na swoją korzyść wykorzystać. Właściciel Border Collie powinien mieć odpowiednio dużo doświadczenia i wiedzy, by szybko eliminować błędy wychowawcze, a najlepiej w ogóle ich nie popełniać. Wygląd Uważny wzrok Border Collie, który w trakcie wykonywania zadania szybko się zmienia, zdradza wiele o jego osobowości. Kiedy ma sprawować kontrolę nad stadem, jego spojrzenie staje się baczne i surowe, co dodaje mu autorytetu. Innym niecodziennym zjawiskiem, które ściśle związane jest pasterskimi zadaniami psów tej rasy, jest ich typowa, przyczajona postawa podczas pracy, która odzwierciedla najwyższy poziom koncentracji – nachylona głowa oraz ogon zawinięty pod brzuch. © JLSnader / Atletyczny i wytrzymały Muskularne, atletyczne i proporcjonalnie zbudowane ciało Border Collie, jak również jego zręczne ruchy, świadczą o szybkości, zwinności i wytrzymałości. Łapy podczas biegu odrywa lekko od ziemi i porusza się tak ukradkiem z bardzo dużą prędkością. Ciało ma raczej dłuższe niż wyższe, u samców wysokość w kłębie wynosi maksymalnie 55 cm; samice są zwykle niższe i osiągają do 45 cm w kłębie. Waga, która powinna pozostawać w odpowiednim stosunku do ciała, wynosi od 13 do 22 kg. Dwie długości sierści, wiele wariantów barwnych Sierść Border Collie według standardu rasy występuje w dwóch długościach: Istnieje wariant długo- i krótkowłosy. U Border Collie długowłosego grzywa, spodnie i kita są wyraźnie widoczne. Na pyszczku, uszach, z przodu przednich łap oraz na tylnych łapach od stawu skokowego aż do podłoża włosie jest natomiast także i u długowłosego Border Collie krótkie i gładkie. Oba warianty sierści cechują się gęstym włosem okrywowym oraz grubym podszerstkiem, który stanowi niezawodną ochronę przed każdą niesprzyjającą pogodą. Najbardziej kojarzonym wariantem umaszczenia Border Collie jest umaszczenie czarno-białe, jednak w tej kwestii rasa cechuje się wyjątkowym bogactwem wariantów. Standard zezwala na niemal wszystkie możliwe umaszczenia, przy czym biel nie powinna nigdy stanowić barwy dominującej. Poza umaszczeniem czarno-białym możliwe są między innymi: czerwone, niebieskie, Blue-Merle, Red-Merle czy Lilac. Każde umaszczenie może wykazywań oznaczenia tan. W zależności od umaszczenia sierści nos Border Bollie jest czarny, brązowy lub grafitowy. Szeroka głowa z wyraźnie zarysowanym stopem zakończona jest krótkim masywnym pyszczkiem z ostrymi niczym sekator łamaczami. Owalne, średniej wielkości oczy są z reguły brązowe – tylko w przypadku osobników o umaszczeniu Blue-Merle są częściowo lub w całości niebieskie. Średniej wielkości uszy mogą być odstające sztywno lub lekko oklapnięte do przodu. Długi, zwisający ogon osadzony jest nisko i nigdy nie jest przez Border Collie noszony na grzbiecie. Historia Wskazówkę, skąd geograficznie pochodzi rasa Border Collie, daje już sama jej nazwa. Z angielskiego wyraz „border” oznacza granicę, w tym przypadku konkretnie granicę pomiędzy Anglią a Szkocją. Od setek lat pasterze trzymali tam psy, których pomoc w wypasie owiec była niezawodna, i które dobrze znosiły surowy klimat tamtych okolic. Pierwsza wzmianka o ponadprzeciętnie wytrzymałym i skorym do pracy psie pasterskim, który panuje nad stadem jak pies żadnej innej rasy, znajduje się w książce „De Cannibus Britannicus“ (ang. „Of Englishe Dogges“) autorstwa Johna Caiusa z roku 1576. Wówczas psy te nie były wprawdzie znane pod nazwą „Border Collies”, jednak opis Caiusa bardzo przypomina te znane dziś psy rasowe. Protoplasta rasy Old Hemp Celowa hodowla Border Collies na psy pasterskie rozpoczęła się w końcówce XIX wieku. Protoplastą rasy był pies o imieniu Old Hemp, który na świat przyszedł w 1893 i już w wieku 12 miesięcy imponował ponadprzeciętnymi cechami idealnego psa pasterskiego. W tamtym czasie organizowano tak zwane „Sheepdogtrails“ czyli zawody psów pasterskich, podczas których Old Hemp raz po razie przekonywał o swoich wyjątkowych zdolnościach i szybko stał się najbardziej pożądanym samcem do rozrodu w hodowlach celowych. Old Hemp spłodził ponad 200 szczeniąt, które jego cechy przekazywały dalej. Wiele spośród dzisiejszych Border Collies pochodzą w prostej linii od protoplasty rasy. Nazwa rasy „Border Collie”, która oddzieliła ją od innych Collies, została użyta po raz pierwszy w roku 1915 przez Jamesa Reida. Był to pierwszy kierownik towarzystwa International Sheep Dog Society (ISDS), które od 1906 roku organizuje wspomniane wcześniej zawody „Sheepdogtrails“. Do dziś jest to ważne kryterium w określaniu zdolności Border Collie do pasterstwa. Według ISDS poziom tych zdolności decyduje także o tym, czy dany osobnik nadaje się do kontynuowania hodowli. Standard rasie, który uwzględniał także cechy jej wyglądu, opracowała dopiero FCI (Fédération Cynoloqique Internationale), która jako samodzielną rasę oficjalnie uznała Border Collie w 1976 roku. © AnnuO / Hodowla Przez długi czas Border Collies hodowano wyłącznie jako psy pasterskie. Wykształcenie osobników chętnych do pracy, wytrzymałych i posłusznych oraz rzecz jasna posiadających zdolności pasterskie było głównym założeniem w działaniach celowych hodowli. Dopiero w ostatnich kilku latach hodowcy rozpoczęli kształtowanie Border Collie na psa rodzinnego. Za sprawą coraz bardziej popularnego sportu dla psów Agility, a także filmowi familijnemu „Babe – świnka z klasą” zainteresowanie psami rasy Border Collie znacznie wzrosło, nie tylko wśród pasterzy. Jednak nawet najwytrwalsze wysiłki hodowców, by wyhodować spokojniejszą wersję Border Collie, która nadawałaby się na psa rodzinnego, nie mogą w tak krótkim czasie wpłynąć znacząco na wypracowywane przez stulecia cechy tej pasterskiej rasy. Dla kogo nadaje się Border Collie? Ze względu na zdrowie i samopoczucie zwierzęcia przed zakupem Border Collie koniecznie należy odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie, czy jest się w stanie zaspokoić w sposób należyty wymagania tej rasy. Nawet wielogodzinne spacery, wycieczki rowerowe czy Agility same nie wystarczą, by zaspokoić wrodzony pociąg do pracy Border Collie. Niedostateczne umysłowe zaangażowanie psa tej rasy nierzadko prowadzi do problematycznych aktów zachowania z jego strony, jak na przykład próba „przewodzenia” dzieciom lub innym zwierzętom, oraz zachowań agresywnych, co zaprzecza obrazowi przyjacielskiego psa rodzinnego. Border Collie szczęśliwy będzie w rękach czynnego pasterza lub profesjonalisty w zakresie wychowania psów, który ma na uwadze typowe dla jego rasy cechy charakteru i sposoby zachowania oraz wie, jak naprowadzić je na dobre tory. Doświadczeni właściciele, którzy są w stanie poświęcić większą część dnia na umysłowe i fizyczne zaangażowanie Border Collie, a przy tym zagwarantują mu bezpieczeństwo, spokój i obecność, z całą pewnością będą cieszyli się wiernym i niezawodnym kompanem, który odnajdzie się w takim wypadku także i w domu z rodziną. Zdrowie Zaspokajanie potrzeb umysłowych i fizycznych psów rasy Border Collie stanowi dla wieku właścicieli nie lada wyzwanie, jednak w kwestiach zdrowotnych rasa ta z reguły nie sprawia wielu problemów. Border Collies to wytrzymałe psy, mało podatne na choroby. Jednak także one wykazują niestety choroby typowe dla rasy. Tak jak u innych Collies, u Border Collie występuje stosunkowo często defekt MDR1 – mutacja genu, która prowadzi do nadwrażliwości na różne substancje czynne. Border Collies dziedziczą także choroby oczu, na przykład postępujący zanik siatkówki czy anomalię oczu Collie, zaburzenia metaboliczne, na przykład lipofuscynozę ceroidowę (łac. ceroid lipofuscinosis – oraz chorobę szpiku kostnego, tzw. TNS (zespół uwięźniętych neutrofilów). Ponadto, tak jak wiele innych ras psów, Border Collies cechuje tendencja do rozwijania schorzeń stawów, np. dysplazji stawu biodrowego, oraz tendencja do epilepsji. Pielęgnacja Pielęgnacja Border Collies w porównaniu do zaspokajania ich fizycznych i umysłowych potrzeb wymaga niewiele czasu. Niemniej jednak także Border Collie musi zostać do rytuałów pielęgnacyjnych przyzwyczajony. Do zachowania zdrowia i pięknego wyglądu sierści psów tej rasy konieczne jest jej regularnie szczotkowanie. Zwłaszcza u osobników długowłosych mogą bowiem powstawać trudne, nieprzyjemne kołtuny. Ponadto właściciel Border Collie powinien regularnie kontrolować stan uszu, zębów i oczu swojego pupila oraz w razie potrzeby umiejętnie je oczyszczać. Dzięki temu można nie tylko odpowiednio wcześnie rozpoznać infekcje i rozpocząć leczenie, lecz także całkowicie ich uniknąć. Pożywienie dla Border Collie Znaczny wpływ na zdrowie psa ma jego dieta. Nie ma rzecz jasna jednego idealnego rozwiązania żywieniowego dla psów rasy Border Collie. To, czy dana karma będzie dobra dla psa, nie zależy tak bardzo od jego rasy, ale raczej od wielu indywidualnych czynników. Wiek, płeć, waga i ogólny stan zdrowia psa odgrywają tutaj tak samo ważną rolę, jak warunki, w których żyje, czy poziom jego aktywności fizycznej. Szczenięta potrzebują innego pożywienia niż psy dorosłe, a jeszcze innego potrzebują psy starsze. Psy z alergią czy nadwagą muszą być odżywiane inaczej niż psy zdrowe. Oczywiście, Border Collies, które trudnią się zaganianiem stada, wykazują inne zapotrzebowanie energetyczne niż ci przedstawiciele rasy, którzy prowadzą spokojniejszą egzystencję jako psy rodzinne. © Elayne / Mięsożerna rasa psa Zasadniczo zarówno u pracującego, jak i u rodzinnego Border Collie mięso powinno znajdować się zawsze na szczycie listy składników w pokarmie. Psy są wszystkożerne, jednak ich cały układ pokarmowy, a także szczęka przystosowane są przede wszystkim do przyjmowania mięsa. Zawarte w mięsie białka stanowią dla psa ważne źródło energii. Przy stosowaniu coraz bardziej popularnej metody żywieniowej typu BARF, a więc karmieniu surowym mięsem, należy zrezygnować z wieprzowiny, ponieważ z nią przenoszone są – nawet, jeśli nieczęsto – pasożyty, bakterie i insekty. Wszystkie inne rodzaje mięs można natomiast bez wahania podawać psu w postaci surowej. Dla stuprocentowej pewności jednak mięso, które chcesz podać na surowo, możesz włożyć do zamrażarki na około tydzień. W ten sposób zabijesz ewentualne patogeny. Co jeszcze powinno znaleźć się w diecie Border Collie Poza mięsem w diecie Border Collie powinny się znaleźć naturalne warzywa i niektóre owoce. Aby optymalnie zaopatrzyć psa w substancje odżywcze, zaleca się również podawanie mu olejów, które zawierają kwasy tłuszczowe omega-3, na przykład oleju z łososia. Surowe jajko wpłynie z kolei korzystnie na wygląd sierści Collie. Od czasu do czasu psu tej rasy podawać można kości, co wspierać będzie zdrowie jego zębów. Należy przy tym pamiętać, by były to kości bezpieczne, które nie spowodują zagrażających życiu zwierzęcia zranień w przewodzie pokarmowym. Utrzymanie: Czego potrzebuje Border Collie? Zbilansowana dieta, umiejętna i regularna pielęgnacja oraz troska o kondycję fizyczną i umysłową to podstawy dla zdrowego i szczęśliwego życia każdego psa. Utrzymanie, które odpowiada istocie Border Collies, stanowi duże wyzwanie. Ograniczona przestrzeń, właściciel, który poświęca psu zbyt mało czasu i zaniedbuje jego potrzeby fizyczne i psychiczne, doprowadzą z całą pewnością do problemów wychowawczych. Border Collie zdecydowanie nie jest psem, z którym można uprawiać troszeczkę sporu, i który dopasuje się do warunków. Ten pies pasterski łaknie pracy i odpowiedzialnych zadań – nawet, jeśli trzymany jest jako pies rodzinny. Jeśli stwierdzisz, że jesteś w stanie podołać wymaganiom psa rasy Border Collie i poświęcić mu odpowiednio dużo swojego czasu, oraz dysponujesz dostateczną wiedzą i doświadczeniem w zakresie wychowania psa, zyskasz sobie z całą pewnością wiernego, inteligentnego i żywiołowego kompana, który będzie u Twojego boku nie tylko w dobrej formie fizycznej, ale i psychicznej. Zapraszamy do lektury artykułu „Adopcja szczeniaczka: Wskazówki i podstawowe wyposażenie”! Najczęściej polecane 11 min 536 Buldog francuski Sympatyczny pies małej rasy, który za sprawą swojego uroku i przyjaznego usposobienia przekona do siebie chyba każdego. Fot. / Rasy psów Jeśli chodzi o inteligencję roboczą, czyli wykonywanie poleceń, niektóre rasy psów wyróżniają się na tym polu. Jeśli jesteś ciekawy, poniżej znajdziesz kilka często zadawanych pytań dotyczących IQ psów – niektóre mogą zaskoczyć. Czy wiesz w ogóle jak określać IQ psa? Psycholog Stanley Coren stworzył pojęcie psiej inteligencji po przebadaniu tysięcy psów. Niektóre rasy nazwał najbardziej inteligentnymi i opisał to w swojej książce The Intelligence of Dogs. Książka została opublikowana w 1994 r. Do dzisiaj pozostaje przełomowym elementem literatury na ten temat. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy duże rasy psów są mądrzejsze niż małe rasy psów? Albo czy w ogóle psy posiadają inteligencję? Wszystko to jest ważne, jeśli chodzi o ranking najbardziej inteligentnych psów. Spryt w tym zestawieniu to nie wszystko. Poniższy ranking składa się z kilku ważnych elementów: najlepsza rasa psów rodzinnych, najlepszych psów mieszkalnych i najzdrowszych psów. Wszystko sprowadza się do tego, która rasa najlepiej pasuje do rodziny i jej potrzeb. Coren ocenił poziom inteligencji ras w oparciu o instynkty, posłuszeństwo i zdolność adaptacji. Niektórzy psi behawioryści mówią, że to wszystko jest względne. Niektóre rasy są społecznie i emocjonalnie zależne od ludzi, więc są łatwiejsze do wyszkolenia i dużo bardziej otwarte na naszą wizję tego, co powinny robić. Co sprawia, że ​​pies jest mądry? Jednym z przykładów jest pies gończy, i chociaż nie jest wrażliwy, ma lepsze zmysły wzroku i węchu. Podobnie teriery mogą nie przyjmować dobrze kierunku, ale mają doskonały słuch. Z drugiej strony, np.: jeśli twój pies może nauczyć się nowej komendy w mniej niż pięciu powtórzeniach, możesz uznać go za jednego z „psich Einsteinów”. CZYTAJ TAKŻE | Psy przyjazne dzieciom. Jakiego czworonoga wybrać? Najmądrzejsze rasy psów Border Collie Fot. / Border Collie Te psy pasterskie zajmują czołowe miejsca w rankingach, co oznacza, że większość z nich może nauczyć się nowej komendy w czasie krótszym niż pięć powtórzeń. Border collie to jedne z najciężej pracujących ras psów. Mają kochającą i serdeczną stronę, ale także zaciekłą osobowość pracoholika. Są pełne energii – przez cały czas. Ale jak ich inteligencja wypada w porównaniu z innymi psami? Border collie to najmądrzejsza rasa psów na świecie, jeśli chodzi o posłuszeństwo i inteligencję roboczą. W rzeczywistości najbardziej inteligentnym psem na świecie był border collie, który znał ponad 1000 rzeczowników. A ponieważ są psami o dużych zdolnościach adaptacyjnych i doskonałej inteligencji pasterskiej, nic dziwnego, że są numerem 1. Border Collie uczy się nowego polecenia w mniej niż 5 powtórzeniach. Z łatwością przyswajają podstawowe polecenie w ciągu kilku minut! To sprawia, że są też najbardziej posłuszne. Pudel Fot. / Pudel Pudle to drugie najmądrzejsze psy, według słynnego psychologa Stanleya Corena. Średnio – pudle były w stanie nauczyć się nowego polecenia przy mniej niż 5 powtórzeniach. Przeciętny pies jest w stanie nauczyć się nowej komendy przy 25 do 40 powtórzeń. Oznacza to, że pudel jest co najmniej 5 razy szybszy w nauce poleceń niż przeciętny pies. W zależności od rasy psów mogą być 20 razy szybsze. Jeśli chodzi o posłuszeństwo, przeciętny pies zastosuje się do znanego polecenia przy pierwszej próbie z 50% skutkiem sukcesu, pudle osiągają wyniki 70% przy pierwszej próbie. Przeciętny pies jest bardziej uparty – to wyjaśnia lukę. Owczarek niemiecki Fot. / Owczarek niemiecki Owczarki niemieckie z radością służą jako psy policyjne, psy widzące, psy asystujące medyczne i psy terapeutyczne, więc nie jest zaskoczeniem, że konsekwentne posłuszeństwo jest standardem w tej rasie. Owczarek niemiecki jest trzecią najbardziej inteligentną rasą psów. Dyskusja na temat psiej inteligencji zwykle koncentruje się wokół inteligencji posłuszeństwa, czyli umiejętności, które psy muszą uczyć się i podążać za nowymi poleceniami – w obszarze, w którym owczarek niemiecki przoduje. Naukowcy szacują, że inteligencja psa składa się w około 50% z genetyki i w 50% z okoliczności. Tylko dlatego, że pies jest „inteligentną” rasą, nie gwarantuje wysokiego poziomu IQ. Raczej, jeśli chcesz, aby twój owczarek osiągnął maksymalny potencjał, musisz go popchnąć, aby się uczył i rozwijał. Dziś, dzięki wysiłkom hodowlanym owczarek niemiecki cieszy się pewnym stopniem rozgłosu jako jeden z najbardziej inteligentnych psów. Chociaż border collie i pudel zaliczają się do kategorii „bardziej inteligentnych”, czy kiedykolwiek wiedzieliśmy pudla biorącego udział w policyjnej akcji? SPRAWDŹ OGŁOSZENIA | Owczarek niemiecki Golden Retriver Fot. / Golden Retriver Zgadza się. W tym rankingu jedno z najbardziej ukochanych zwierząt domowych znalazło się wysoko. Ta rasa pochodzi z psów gończych, a mimo to Goldeny również lubią zachowywać się od czasu do czasu jak przeciętne psy. Golden Retriever to jednak pies sportowy i aportujący, o czym świadczy nazwa. W szczególności specjalizowały się w przeszłości w odzyskiwaniu martwego ptactwa wodnego na polowaniach myśliwskich. po zastrzeleniu przez myśliwego. Innym ważnym wymiarem IQ psa jest inteligencja adaptacyjna, która odnosi się do tego, czego pies może nauczyć się robić dla siebie. Goldeny taką inteligencję adaptacyjną posiadają – są zdolne do uczenia się na podstawie wcześniejszych doświadczeń, np. pies tej rasy jest na tyle bystry, że wie, co to znaczy, gdy właściciel zakłada buty. Powiązanie obiektów z konsekwentnym działaniem jest przejawem wysokiej inteligencji adaptacyjnej u tych psów. Biorąc pod uwagę ich spryt, szybko się uczą jaki rodzaj butów oznacza spacer a jaki wyjście właściciela do pracy. CZYTAJ TAKŻE | Wakacyjna podróż z psem. Co należy wiedzieć? Doberman Fot. / Doberman Dobermany zaczęły występować pod koniec XIX wieku, kiedy niemiecki poborca podatkowy Louis Dobermann wymyślił, aby średniej wielkości zwierzak był zarówno psem stróżującym, ale także jego towarzyszem. Dlatego dobermany mają opinię nieustraszonych obrońców, ale i potrafią spędzać czas z dziećmi. Doberman to piąta najmądrzejsza rasa psów, są bardziej inteligentne niż prawie każda inna rasa. Bycie w pierwszej piątce oznacza, że dobermany są w stanie nauczyć się nowego polecenia przy mniej niż 5 powtórzeniach! W zależności od złożoności polecenia możesz nauczyć dobermana nowej sztuczki w mniej niż 30 minut. Co więcej, dobermany z powodzeniem wykonają znane polecenie przy pierwszej próbie w 95% (lub więcej) przypadków. Są nie tylko inteligentne, ale także niezwykle posłuszne! Dla porównania, inne rasy psów w tej samej klasie inteligencji co Doberman to rottweiler, Papillon, Australian Cattle Dog. Z natury dobermany są lojalne i będą strzec swoich ludzi i terytorium. Ich zdolność rozpoznawania przyjaciół od wrogów sprawia, że są tak instynktownie inteligentni. Na świecie jest wiele dużych ras psów. Ale tylko dobermany tak dobrze potrafią odróżniać dobrych i złych ludzi, są jednymi z najlepszych psów stróżujących. Kocia inteligencja Inteligentny kot?Inteligencja to wbrew pozorom pojęcie raczej względne. W rankingu najinteligentniejszych psów, stworzonym przez Stanley’a Corena sugerowano się przede wszystkim poziomem posłuszeństwa. Niezależne osobowościowo rasy takie jak owczarek kaukaski, wypadały zatem raczej blado przy przyjacielskich labradorach. Gdyby Coren zastosował podobne kryteria względem kotów, stwierdziłby zapewne, że prawie żaden z nich nie jest inteligentny. Prawda nie jest jednak tak oczywista, bowiem kocia inteligencja to zupełnie „inna para kaloszy”, niż inteligencja psia. Dowiedzmy się więc, w czym się ona przejawia i od czego zależy jej lekturze niniejszego artykułu zapraszamy do zapoznania się nie tylko z mądrymi psami i kotami, ale z najmądrzejszymi zwierzętami w kociego mózguPod względem struktury mózg kota domowego jest bardzo podobny do mózgu człowieka. Największe podobieństwo widoczne jest w korze mózgu, która u obu gatunków jest silnie pofałdowana i składa się z podobnych z Tufts University School of Veterinary Medicine wykazali, że u kota mózg podzielony został na wiele obszarów, a każdy z nich wyspecjalizowany został do innych zadań. Oczywiście nie oznacza to, że kot ma kilka mniejszych mózgów, działających niezależnie od siebie – obszary te są bowiem ze sobą połączone wieloma ścieżkami ułożonymi promieniście (tzw. model Hub and Spoke, czyli system piasty i szprych). Dotyczy to głównie obszaru odpowiedzialnego za działanie zmysłów. Dzięki temu rodzajowi wymiany informacji sensorycznych, kot może prawidłowo postrzegać otaczający go świat, a także reagować i wpływać na niego. Koci mózg został wyposażony w:ciało migdałowateciało modzelowatehipokamppłat czołowyspoidło przedniejądro ogoniasteszyszynkęśródmózgowieInteligencja kotów – zdumienie 🙂Współczynnik encefalizacjiO współczynniku encefalizacji, inaczej umózgowienia, pisaliśmy w artykule opisującym najbardziej inteligentne zwierzęta. Kot domowy mierzy średnio ok. 60 cm długości i waży 3,3 kg. Jego mózg mierzy natomiast ok. 5 cm długości i waży 25-30 g. Organ ten stanowi zatem 0,91% całkowitej masy ciała. U przeciętnego człowieka stosunek ten wynosi maksymalnie 2,00 %, chyba że jest gruby to wówczas znacznie, znacznie mniej ;). Jak widać zatem, ze wszech miar warto trzymać linię 🙂Na podstawie współczynnika encefalizacji stworzonego przez Jerisona przyjmuje się, że wartość powyżej 1 jest klasyfikowana jako wysokie umózgowienie, poniżej 1 mamy do czynienia z niskim umózgowieniem. U kota domowego współczynnik ten obliczono na 1-1,71 (u człowieka wynosi on 7,44-7,8).Inteligencja inteligencji kota domowegoInteligencja definiowana jest najczęściej jako zbiór zdolności i umiejętności. U dorosłych ludzi taką inteligencję mierzy się za pomocą testu WAIS (skrót od Wechsler Adult Intelligence Scale). Test ten obejmuje rozumienie werbalne, szybkość przetwarzanych informacji i działanie pamięci roboczej (umiejętność przechowywania i przetwarzania informacji).Testowi WAIS poddano również koty domowe. Okazało się, że przetrzymują one nowe informacje przez ok. 16 godzin. Dalsze badania wykazały, że koty mają świadomość istnienia obiektów, których w danym momencie nie widzą, a ich umiejętności sensoryczne są porównywalne do umiejętności 2-letniego dziecka. Wiele wskazuje również na to, że koty mogą pamiętać fakty ze swojego życia nawet sprzed 10 lat. Prawdopodobnie też mają sny – świadczy o tym szybki ruch gałek ocznych w czasie snu, czyli obecność fazy REM, w której człowiek doświadcza marzeń sennych. Inteligencja kotów, ale może bez przesady 😉PamięćKoty domowe mają z pewnością wiele wspomnień, ale takie kryteria jak relacje z ludźmi, indywidualne różnice w poziomie inteligencji, a także wiek mogą mieć znaczny wpływ na jakość należy jedno: koty, jako bliscy krewni dzikich drapieżników, nadal dobrze przystosowane są do środowiska o klarownych regułach. Do dzisiaj w takich warunkach łatwiej przypominają sobie to, czego nauczyły się w przeszłości, a także potrafią dostosowywać te wspomnienia do aktualnej pamięć można zatem „podciągnąć” pod metodę ochrony przed drapieżnikami. Jeśli więc kot raz nauczy się bronić przed napastnikiem, uda mu się to za drugim, dziesiątym i setnym kota a wiekPodobnie jak w przypadku ludzi, również u kotów pamięć jest najlepsza w młodym wieku. Świetna pamięć to potencjał, który zgrabnie wykorzystują kocięta w trakcie zabaw w polowanie. Te, wydawać by się mogło, niewinne wygłupy w przyszłości nieraz uratują życie kotu i pomogą mu zdobyć koty zostały udomowione, uczyły się dodatkowo na podstawie obserwacji swoich matek, gdzie mogą znaleźć pokarm, co wykorzystywały potem w dorosłym życiu. Przełomowym okresem w życiu kociaka jest pierwsze 7 tygodni życia, kiedy nawiązuje więź z innymi kotami. Niewykluczone również, że jeżeli w tym czasie kocię nie będzie miało kontaktu z człowiekiem, już nigdy nie obdarzy żadnego z nich starsze mogą mieć osłabioną pamięć oraz zdolność uczenia się, w czym bardzo przypominają ludzi. To spowolnienie funkcji mózgu nie jest niczym nienormalnym, to po prostu objaw starzenia się organizmu. Starzenie się kociego i ludzkiego mózgu przebiega w podobny sposób – ma związek z obumieraniem komórek sięNajsłynniejszy eksperyment z udziałem kotów przeprowadził Edward Thorndike, który udowodnił, że zwierzęta te mogą się uczyć poprzez warunkowanie instrumentalne. Polega ono na wzmacnianiu zachowań pożądanych poprzez nagradzanie i wygaszanie niepożądanych przez eksperymencie tym koty umieszczane były w pudłach mierzących 50 cm długości, ok. 40 cm szerokości i ok. 30 cm wysokości. Każda taka bryła zamknięta była drzwiami, które kot miał za zadanie otworzyć, jeśli chciał dostać się do pożywienia. Okazało się, że koty uwalniały się z tych pudeł za pomocą metody prób i błędów zakończoną przypadkowym eksperyment z tymi samymi kotami pokazał, że zwierzęta te zatrzymują nowe umiejętności w pamięci długotrwałej. Nauczone doświadczeniem osobniki potrafiły bowiem szybciej otworzyć drzwi, niż za pierwszym razem. Thorndike uznał zatem, że koty mają zdolność uczenia się na podstawie tzw. prawa efektu. Głosi ono: „Im większe zadowolenie [pokarm uzyskany po otwarciu klatki] lub przykrość [głód z powodu niemożności otwarcia klatki], tym większe wzmocnienie lub osłabienie związku”. Inteligencja 2009 roku przeprowadzono kolejne eksperymenty z udziałem kotów. Tym razem zadaniem badanych było zdobycie przysmaku połączonego ze sznurkiem. Kiedy kot miał do wyboru tylko jeden sznurek, szybko pojął że musi za niego pociągnąć, aby zdobyć jednak kotu pokazano kilka sznurków, spośród których tylko niektóre połączone były z jedzeniem, koty nie były w stanie wybrać odpowiednich sznurków. Doprowadziło do do wniosku, że koty nie rozumieją związku przyczynowo-skutkowego w taki sposób, jak rozumieją go a nauka poprzez obserwacjęPrzeprowadzono również eksperymenty mające na celu sprawdzenie możliwości uczenia się kotów poprzez obserwację. Pod kątem tym sprawdzano kocięta. Młode, które były w stanie obserwować działania swych matek potrafiły potem powtórzyć tę czynność wcześniej od kociąt, które obserwowały zachowania niespokrewnionych z nimi porównania, badania na szympansach wykazały, że posiadają one pewien poziom wiedzy w zakresie nauki przez obserwację. Koty natomiast tej wiedzy nie kota a udomowienieProces udomowienia z pewnością wpłynął nie tylko na mózg kota domowego, ale także na jego genom. Największy wpływ na oba miała z pewnością hodowla selektywna, w czasie której człowiek znacząco ingerował i nadal ingeruje w proces ewolucji kotów domowych. Celem hodowli selektywnej nie było utrzymanie najdzikszych instynktów, a wręcz przeciwnie – wzmocnienie lub stworzenie cech, dzięki którym kot potrafiłby żyć u boku człowieka, umiejąc przy tym (nie w przypadku wszystkich ras) polować na gryzonie. Wydaje się, że inteligencja kota domowego jest zatem w znacznym stopniu uzależniona od relacji z człowiekiem; od tego, czy kot żyje w stresie lub ma dużo swobody i możliwości eksplorowania swojego świata. Jeśli bowiem jego mózg jest wzbogacany i stymulowany przez bodźce ze środowiska, plastyczność mózgu zwiększa się. Dzięki temu kot łatwiej przystosowuje się do nowych okoliczności. Podobne zmiany zachodziły prawdopodobnie z mózgach wczesnych hominidów współistniejących z prymitywnymi kotowatymi, takimi jak machajrodony, Homotherium czy kotów – ciekawostkiPłat czołowy, odpowiedzialny za planowanie ruchów, myślenie i pamięć stanowi 3,5% całkowitej powierzchni kociego mózgu. U człowieka płat ten zajmuje ok. 25% powierzchni mózg w rodzinie kotowatych posiadały tygrysy balijskie (Panthera tigris balica).Powierzchnia kory mózgu kota zajmuje ok. 83 cm2, u człowieka natomiast ok. 2500 mózg kota domowego sprawnie funkcjonował, jego dieta powinna być bogata w witaminy D, B1 i B6, a także mangan, potas, wapń, sód i magnez. Niezbędna dla życia tego udomowionego drapieżnika jest także tauryna – aminokwas biogenny. Jej niedobór prowadzi do zwyrodnień siatkówki, a także niewydolności choć bardzo niezależne, można tresować. Dowodem na to jest Moskiewski Koci Cyrk (ang. Moscow Cats Theatre). Właściciel tego przybytku, Jurij Kuklaczew, trenuje koty od wielu lat. Jego podopieczni są w stanie wykonywać mnóstwo cyrkowych psy – TOP 130Najmądrzejsze zwierzęta – TOP 10Wszystkie rasy kotówRekordy zwierzątWielkie kotyKot domowyRasy kotówRasy psów

ile iq ma pies